به گزارش کافه سینما باران کوثری طی مصاحبه ای با مجله صعنت سینما مهم ترین دلیل خود برای بازی در فیلم من مادر هستم را این دانسته که همیشه دوست داشته نقش زنی را که قرار است اعدام شود، بازی کند. او همچنین ناراحتی خود را از حذف صحنه اعدام این فیلم اعلام کرده اما این امر را در سینما عادی می داند.

او در جواب سوالی در مورد حساسیت های شغل بازیگری گفت: "بله اصولا بازیگری شغل نا امنی است چون باید انتخاب بشوید و در واقع ممکن است کاری که دوست دارید بکنید سالها برای شما پیش نیاید و یا ممکن است نقش هایی که دوست دارید بازی کنید به بازیگران دیگری پیشنهاد شود." او در ادامه می افزاید: "اما این سالها مثل هر چیز دیگر نا امنی بازیگری صرفا بع خاطر ماهیتش نیست , شما به راحتی می توانید تاتری روی صحنه داشته باشید و به دلایلی که نمی دانید جلوی اجرایش گرفته شود. شما به راحتی می توانید ماه ها تاتری را تمرین کنید و بعد به شما اجازه ندهند روس صحنه اجرایش کنید. می توانید در فیلمی بازی کنید و بعد شرط اکران فیلم این باشد که سکانس های شما با حضور بازیگر دیگری تکرار شودو هیچ کس هم پاسخ گو نباشد . در این سال اخیر من به خوبی این مساله را درک کرده ام."

وی شرایط اعدام در فیلم من مادر هستم را واقعی دانسته و می گوید: "یک نفر به طور عمد و یا غیر عکد کسی را کشته و در نهایت اعدام می شود که طبیعتا اتفاق خوش ایندی نیست . منتها فیلم همان چیزی که در واقعیت رخ داده را نشان می دهد و تلخ تر از آن را نشان نمی دهد."

باران کوثری در جواب سوال "در این شرایط برای ادامه کار حرفه ای در سینما چه خواهید کرد ؟" گفته:" خودم را آماده کرده ام. اگر بازی نکنم, البته برایم غم انگیز است و شرمنده گروه تئاتری می شوم که اجرایش به خاطر من متوقف می شود و یا شرمنده گروه فیلمبرداری میشوم که به خاطر من باید تعدادی از سکانس ها را تکرار کنند . با این همه دست از تلاش بر نمی دارم و به کاری که کرده ام معتقدم. چون من به طور تصادفی بازیگر نشده ام , ممکن است به دلیل خانواده ام وارد سینما شده باشم , ولی ماندن در سینما و درست کردن وجه حرفه ام , زحمت کشیده ام. به همین دلیل به راحتی از دستش نمی دهم , خیلی هم پیگیر شدم که بتوانم مشکلم را حل کنم , ولی هنوز به جواب قطعی نرسیده ام و هیچ کس هم این مسئله را به گردن نگرفته و هیچ نامه ای هم به دستم نرسیذه و همه چیز فقط در هاله ابهام پیش می رود . به هر جهت ناراحت و عصبانی هستم که در چنین شرایطی قرار گرفته ام , ولی اگر خطایی کرده ام , حاضرم بهایش را بپردازم."

و در ادامه از چگونگی شکل گیری فیلم نامه و شخصیت آوا می گوید و دست به قتل زدنش در آن شرایط شوکه کننده را منطقی می داند و معتقد است ممیزی ها مقداری به فیلم آن لطمه زده است و ناراحتی خود را از کسانی که خارج از سینما درباره سینما تصمیم می گیرد اعلام کرده. و از این که من مادر هستم اکران شده خوشحال است.

او در جواب سوال: "البته همه می توانند به فیلم ها اعتراض کنند , اگر می خواهیم جامعه ای داشته باشیم که تمام صداها شنیده شود. شما از اعتراضات ناراحت هستید؟" می گوید: "نه من نفس اعتراض را زیر سوال نمی برم. من خودم معترضم و دارم بهای اعتراضم را هم می دهم . ولی شکل اعتراض خیلی مهم است . این که هر کس هر چیزی دوست داشته باشد بگوید و کلماتی که ما در خانه مان به سختی نقل قول می کنیم را به راحتی در مطبوعات و رسانه ها به کار ببرد. یا این که به راحتی به ما انگ بی اخلاقی می زنند جای سوال دارد. اینجاست که مسئولین سینما باید پشت سینماگران باشند تا هر کس به خودش اجازه کارهای خلاف اخلاق و غیر قانونی را ندهد و دائما ما سینمایی ها به خاطر کارهای قانونیمان متهم نشویم و..."

به گزارش کافه سینما، و در پایان در جواب سوال "اگر فشارها رویتان زیاد شود جلای وطن که نمی کنید؟" ادامه می دهد:"من امکان خارج شدن و زندگی کردن در کشور دیگری را داشتم, ولی نکردم. ترجیح می دهم بمانم , برای این که حقم است که در این سینما کار کنم. سینما کار و زندگی من است. اگر فعلا نتوانم بازی کنم کارهای دیگری در سینما انجام می دهم . به طور قانونی هم دنبال کارم هستم تا بتوانم به نتیجه برسم. این سینما خانه ماست. ما جایی نباید برویم . ما که نمی خواییم هر روز تغییر شغل و پست بدهیم و بدون تخصص در هر حرفه ای به شکلی قدرت بگیریم. مردم سینمای ما را دوست دارند. و حق ما و مردم است که این سینما را حفظ کنیم..."

متن کامل مصاحبه در مجله صنعت سینما 15 دی ماه منتشر شده است.